2 oktober (Hurricane Ridge)

Uitzicht vanuit Hurricane Ridge (Mt. Olympus)

Maandag 2 oktober
Vandaag na het ontbijt gaan we eerst naar het Visitors centre van het Olympic NP hier in Port Angeles. We kijken daar wat rond en hebben een leuk gesprek met een mevrouw over het verschil tussen een elk en een deer. Ze blijken alle twee tot dezelfde familie te behoren alleen is de elk veel groter. De Roosevelt elk komt alleen in Olympic voor. Na deze wijze les gaan we op weg naar Hurricane Ridge. Dat ligt echt hoog en we vrezen voor het weer. Bovengekomen blijkt het gelukkig heel hard mee te vallen. Het is bijna helemaal helder maar wel koud. Het uitzicht is adembenemend . Je kunt alle bergtoppen en ook de gletschers goed zien. Nadat we met dit prachtige uitzicht gelunched hebben, maken we een korte wandeling. We zien een hert dat zich absoluut niet aan ons stoort en rustig doorgaat met eten. Het is een fantastisch gezicht en even later zien we twee andere herten. Na een poosje verdwijnen ze weer in het struikgewas. Het is elke keer weer een verrassing om dieren te zien en het ongewone voor ons is dat de dieren niet bij elke beweging verdwijnen. Daar zien we nog een staaltje van op de parkeerplaats. Een hele familie herten staat rustig aan de kant van de weg te snuffelen en ze kijken niet op of om. Ze staan er zeker 10 minuten en hebben maling aan de auto’s die voorbij rijden. Omdat het koud is en het ook harder begint te waaien, besluiten we om met de auto een gravelweg naar Obstruction Point te volgen. De weg is aardig smal en gelukkig komen we maar één tegenligger tegen. We gaan hoger en hoger, de uitzichten worden steeds fraaier en uiteindelijk belanden we op een kleine parkeerplaats waar de echte hikers naar toe gaan. De trails hier gaan steil omhoog en de wandelpaadjes zijn akelig smal. We lopen een heel klein stukje maar de wind is hier echt koud en we pretenderen absoluut niet dat we echte hikers zijn, dus gaan we maar weer terug. Als we naar beneden rijden, gaan we door echte mistflarden en we zijn dan ook blij als we weer veilig op de asfaltweg zijn beland. Al met al was het een spectaculaire route met waanzinnige uitzichten. De lucht trekt nu aardig dicht en we besluiten om terug te rijden naar Port Angeles. Op onze motelkamer rusten we even uit en daarna gaan we eten. Verse heilbot, vandaag gevangen en nu op ons bord. Heerlijk, zeker na al die hamburgers die we de laatste tijd gegeten hebben. We maken nog een wandelingetje langs de haven maar het wordt al aardig donker en we gaan door de winkelstraat terug naar ons motel. Daar aangekomen hebben we een heel gesprek met een Amerikaan die al ik weet niet hoeveel reizen heeft gemaakt. Heel leuk om te horen. Hij is ook in Nederland geweest. Bijna alle Amerikanen waar we mee praten, zijn of in Nederland geweest of zijn op de één of andere manier afstammelingen van Nederlanders of Europeanen. Maar Ermelo kennen ze geen van allen. Na dit gesprek gaan we naar onze kamer om daar verder de avond door te brengen.