30 september (Cape Flattery)

Capa Flattery

Zaterdag 30 september
Het zag er niet al te best uit toen we wakker werden; het was bewolkt en we waren bang dat het weer erg mistig zou zijn. We hebben eerst maar eens uitgebreid ontbeten met Hollandse thee, warme toast en een eitje. Wat dat betreft is onze cabin van alle gemakken voorzien.
Na een bak koffie zijn we op pad gegaan. Ons doel was de Strait of Juan de Fuca Highway rijden, een hele mooie kustweg, tot aan Neah Bay, een stadje in het Makah Indianen Reservaat.
De Makah Indianen zijn van oudsher vissers en walvisjagers die van kamp naar kamp trokken Ze leven al heel lang op deze plek. Ze waren erg blij met de passerende Europese schepen waar ze handel mee konden drijven. Helaas brachten deze vreemdelingen ook ziekten mee en de Makah werden bijna uitgeroeid.
In 1970 legde een modderstroom een oude nederzetting van de Makah in de buurt van Cape Alava bloot. Zo’n zelfde modderstroom had zo’n 500 jaar eerder een compleet dorp verzwolgen.
De oude nederzetting bleek heel erg goed geconserveerd te zijn door de modder en de Makah zijn samen met wetenschappers 11 jaar bezig geweest om alle voorwerpen tevoorschijn te halen. Daarna heeft men de plek van de oude nederzetting weer laten bedekken, uit respect voor het verleden.
De voorwerpen uit deze nederzetting zijn te zien in het Makah Cultural and Research Centre in Neah Bay. Dat museum hebben wij bezocht en het was zeer indrukwekkend. We kregen een heel goed beeld van het leven van de oude Makah indianen. Er waren volledige kano’s te zien, gereedschappen, manden, houten bewaarkisten, speelgoed, kortom alles wat de Makah in dagelijks leven gebruikten. De beschrijvingen van alle voorwerpen toonden een diep respect voor de aarde, de natuur en de beschaving van de Makah. Alle voorwerpen werden ook benoemd in de taal van de Makah waar voor ons natuurlijk geen touw aan vast te knopen was maar men probeerde toch de taal uit te leggen. Er was ook een compleet longhouse teruggevonden in de oude nederzetting en een replica hiervan is opgebouwd in het museum.
Een longhouse is een heel groot houten huis waar meerdere gezinnen in konden wonen. Ieder gezin had zijn eigen afgeschermde plek met een eigen vuurplaats. De oudere vrouwen maakten hier de dienst uit. Ouderen zijn altijd heel belangrijke mensen binnen de indianencultuur en zij worden zeer respectvol behandeld
Al met al hebben wij een hele tijd in dit museum doorgebracht en diep onder de indruk kwamen wij weer buiten.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Cape Flattery, het uiterste puntje van het noord westen van de USA. We begonnen met een asfaltweg, vervolgens een gravelweg en toen moesten we de rest te voet doen want de weg hield op. Cape Flattery was heel erg mooi en gelukkig was het behoorlijk helder. Je kon de kust van Vancouver Island (Canada) heel goed zien van af verschillende uitkijkpunten. De Cape is bekend om zijn vele soorten vogels . We hebben zelfs de bald eagle (Amerikaanse zee arend) gezien. Een zeer indrukwekkende vogel met een witte kop en gigantische vleugels.
Na al deze indrukken hebben we op de terugweg een strandje opgezocht waar we even gewoon rustig hebben gezeten. Heerlijk, even de kop leegmaken. Vanavond zoals gewoonlijk maar weer eens een hamburger gegeten (in kleine dorpen heb je gewoon niks anders) en nu zitten we weer in onze cabin. Morgen gaan we hier weer weg.