3 oktober (Dungeness Wildlife Refugee)

Dungeness Wildlife Refugee

Dinsdag 3 oktober
Omdat we nog wat kaarten willen kopen (o.a. van de bald eagle) en een pet gaan we nogmaals naar het visitorcentre in Port Angeles. Tenminste dat is de bedoeling. Helaas is het gesloten. Dat krijg je als je in oktober op vakantie bent. We hebben besloten om vandaag niet naar Olympic NP te gaan maar naar de Dungeness National Wildlife Refugee.
Dat is een landtong die ongeveer 6 mijl doorloopt in de Strait of Juan de Fuca, de smalle zeestrook tussen Amerika en Canada. Deze landtong zorgt ervoor dat er een rustige baai ontstaat waar heel veel soorten vogels te vinden zijn. Ook rusten hier veel vogels uit tijdens de vogeltrek in de lente en in de herfst. Bij de ingang van het gebied krijgen we een heleboel informatie van een vrijwilligster die uiteraard veel weet van de omgeving. Daarna gaan we op pad. Via een wandelingetje van 0,8 km door het bos komen we bij een tweetal uitkijkpunten. Vanaf hier heb je een geweldig overzicht over de landtong. Er staan ook verrekijkers en m.b.v. deze kijkers kunnen we de vuurtoren zien die zo’n 5 mijl verderop staat. Een aantal jaren geleden stond hij aan het eind van de landtong maar inmiddels is er grond bijgekomen zodat hij nu niet meer echt aan het eind staat.
Vanaf de uitkijkpunten loopt er een pad steil naar beneden naar het strand. Je kunt dan helemaal over de smalle landtong naar de vuurtoren lopen. Helaas moet je via dezelfde weg terug en dat betekent dat we de hele dag kwijt zijn. Bovendien moet je rekening houden met de getijden. We lopen wel een heel stuk de landtong op. De zon schijnt en dat maakt het heel aangenaam om te lopen. Op een gegeven moment komen we een gigantisch boomskelet tegen, een uitgelezen plek om lekker op te zitten en te lunchen. We zitten hier zeker een uur te kijken. We herkennen niet veel vogels maar elke vogel heeft zijn eigenaardigheid. Zo is er een soort dat helemaal onder water verdwijnt en na zeker een minuut op een heel andere plek weer opduikt. Ook zijn er een heleboel hele kleine vogeltjes die heel erg snel heen en weer lopen, een soort adhd vogeltjes zeg maar. Kortom we genieten van de oceaan en de zon en alles om ons heen. We zijn hier echt helemaal alleen en dat maakt het helemaal bijzonder. Als we terugkomen bij de ingang staat er inmiddels een andere vrijwilliger waar we ook weer een heel gesprek mee hebben. Hij zoekt nog een aantal namen van vogels voor ons op en we krijgen een mooie poster mee met nog meer vogels erop. We vertellen hem dat we of naar Sequim willen gaan of naar Port Townsend. Hij raadt ons de laatste plaats aan en dat is inderdaad een goede keuze. Port Townsend heeft een hele mooie hoofdstraat met allemaal oude gebouwen. Alsof de tijd heeft stilgestaan. We eten wat in de Nifty Fifty, een tent helemaal in de stijl van de fifties. Bijna alles wat er staat is authentiek .Veel mintgroen en hardrose skai barkrukken, een jukebox en een oude candy automaat. Heel bijzonder en voor mensen die er van houden een absolute must. We winkelen nog wat, zelfs dat is hier mogelijk en daarna rijden we voldaan terug . We doen nog even wat boodschappen in de Safeway Supermarkt voor we naar ons motel in Port Angeles gaan. Zo langzamerhand zijn we toch al wat bezig met onze terugreis. We hebben onze vluchtgegevens vast gecheckt en we staan inderdaad op de lijst. Morgen gaan we naar Seattle en dan zit onze reis er bijna op. Helaas.