29 september (Lake Ozette)

Cape Alava

Vrijdag 29 september
Toen we vanmorgen wakker werden, hing er een dichte mist boven Forks. We hebben eerst maar eens rustig ontbeten want we hoeven vandaag niet ver te rijden. Zo’n mijl of 40. We hebben dus nog tijd voor een bak koffie, zelf gezet natuurlijk. Daarna spullen in de auto, uitchecken en op weg naar Sekiu. Onze bedoeling is om in Clallam Bay en Sekiu rond te kijken en er een rustig dagje van te maken. Het loopt echter anders. Na dat we een poosje in de zon hebben gereden, wordt het weer erg mistig als we in de buurt van de Pacific komen. Als we in Clallam Bay en Sekiu zijn (deze 2 dorpen gaan bijna in elkaar over) zien we bijna niets meer.
Je kunt de oceaan bijna niet zien en dan ziet de omgeving er ook meteen troosteloos uit. Sekiu, waar we 2 nachten zullen blijven, is heel erg klein. We kunnen ons hier geen hele dag vermaken, zeker niet met al die mist dus we besluiten door te rijden naar Lake Ozette. Dat is de enige mogelijkheid die nog een beetje in de buurt ligt (zo’n 25 mijl rijden)
Als we weer wat verder van de oceaan zijn, wordt de mist wat minder dik maar het is nog steeds geen weer om echt vrolijk van te worden.
Bij Lake Ozette (ook nog half verborgen door de mist) zijn een aantal trails. We besluiten om te gaan wandelen want daar is het wel weer voor. We lopen door een schitterend bos naar Cape Alava aan de oceaan. Dat is altijd nog zo,n 5 km Bij Cape Alava kunnen we beslissen of we verder gaan lopen langs het strand en dan met een boog terug, of dat we dezelfde weg terugwandelen. Bij de oceaan gekomen, blijkt dat het ook daar mistig is. Het is er ook erg fris. We besluiten eerst maar eens te lunchen op het strand en daarna overleggen we.
Als we verder willen, moeten we meteen weg want we lopen dan zo’n 5 km langs het strand en dat stuk moeten we gehad hebben voor de vloed komt.
Anders kun je niet verder. We besluiten dus maar om dezelfde weg terug te lopen. Dan kunnen we eerst uitgebreid op het strand rondkijken. De poeltjes die onder water staan, zijn niet echt de moeite waard. Er is weinig in te zien, behalve zee anemonen en een hoop blad en troep. Bovendien is het spekglad; voor je het weet glibber je weg en dat komt hard aan met al die rotsen. We vermaken ons echter prima en brengen er zeker zo,n anderhalf uur door.
We horen het geluid van zeehonden. Helaas zien we ze niet want het eilandje waar ze volgens ons moeten zitten, ligt helemaal in de mist. Maar dat we ze horen, vinden we al erg leuk.
De wandeling terug verloopt prima en als we weer bij de auto zijn, is het al bijna 4 uur.
Tijd om terug te rijden naar Sekiu en te kijken of we ons motel kunnen vinden in de mist. Gek genoeg is de mist daar bijna opgetrokken en dat geeft meteen een heel ander beeld. Sekiu is een dorp waar de mensen vooral naar toe komen om te vissen. Je ziet hier overal mannen met hengels, emmers en oliejassen. Het is erg klein, er zijn wel 4 motels maar er is maar één eetcafé en geen winkel. Daarvoor moeten we terug naar Clallam Bay waar een heel klein winkeltje is waar ze lang niet alles verkopen. De eigenaar zegt maar steeds:this is not the big city (dit is niet de grote stad) als je om iets vraagt wat hij niet verkoopt. Hij steelt ons hart door ons een stuk zelfgerookte zalm aan te bieden. Die is echt heerlijk. We maken nog een praatje over het vangen van zalm en daarna gaan we gauw naar onze cabin. Een houten cabin met allerlei ouderwetse meubels en prullaria. Wij vinden het erg knus maar er zullen ook mensen zijn die het verschrikkelijk vinden. We eten wat in het enige dorpscafé en nemen een heerlijk stuk applepie mee voor bij de koffie. Morgen weer een dag met hopelijk helder weer.