21 september (Silver Falls SP)

Lower South Falls

Donderdag 21 september
Vanmorgen om 8 uur opgestaan en genoten van een (voorlopig) laatste uitgebreid ontbijtje. Na 3 dagen onze spullen weer eens ingepakt , buiten op het grasveld koffie gedronken en voor het laatst genoten van het prachtige uitzicht op de Pacific. Yachats en de Shamrock Lodgettes krijgen een apart plekje in ons hart. Om half 10 zijn we gaan rijden. We volgen de Hw 101 nog een poosje, langs de oceaan en duiken daarna het binnenland weer in. Vandaag willen we een bezoek brengen aan het Silver Falls State Park. Dit park, het grootste State Park van Oregon, ligt zo’n 26 mijl oostelijk van Salem en er zijn daar zo’n 11 prachtige watervallen te zien. Toen we het park binnenkwamen, dachten we even dat we verkeerd waren. We hoopten dat het niet zo druk zou zijn maar het was bijna helemaal verlaten. De park-office was gesloten en we hebben even verdwaasd rondgereden. Uiteindelijk de auto maar op een verlaten parkeerplaats neergezet en eerst maar eens gaan lunchen. De picknickplaats was helemaal verlaten en het was doodstil om ons heen. Heerlijk dus. Daarna hebben we onze wandelschoenen aangedaan en zijn we een stuk van de Trail of 10 Falls gaan lopen. De eerste waterval die we tegenkwamen was de South Falls. Het water dendert hier zo’n 60 meter naar beneden en natuurlijk maakt dat een behoorlijk lawaai. Het leuke is dat je achter de waterval langs kunt lopen en als je dan naar dat gigantische gordijn van water kijkt, dan vraag je je af waar al dat water vandaan komt. Na weer een eind lopen kwamen we bij de Lower South Falls die “maar” 31 meter diep is. Deze waterval is wel veel breder en ziet er dus weer heel anders uit. Daarna kregen we even een uitdaging. De hele tijd waren we naar beneden gelopen en er moest toch een moment komen dat het weer omhoog ging. Nou dat moment kwam dus en het ging behoorlijk steil. Elke keer als je dacht dat je er was, ging het weer verder omhoog.
Gelukkig was het niet al te warm en het bos waar we doorheen liepen was prachtig. Doordat de omgeving zo vochtig is, groeien er allerlei soorten mos en ook de planten die we zagen waren heel bijzonder. Dat maakt het omhoog lopen een stuk aangenamer.
Helaas konden we de hele trail niet lopen omdat daarvoor de tijd ontbrak maar we zien liever een paar watervallen goed dan dat we ze allemaal maar half zien. Wel hebben we nog even een bezoekje gebracht aan de Lodge . Daar was ook een klein infocentrum. We hebben nog een poosje met de medewerker daar gepraat.
Leuk feit was dat ze er een wereldkaart hadden opgehangen waar je het land waar je vandaan kwam met een speld aan kon geven. Helaas waren zoveel Nederlanders ons voorgegaan dat ons landje helemaal bedekt was door spelden. Nu zijn daar natuurlijk ook niet zo veel spelden voor nodig.
Met de auto hebben we nog 2 watervallen bezocht. Helaas was de rest niet met de auto te bereiken en om ze al wandelend te bekijken, daarvoor was het al te laat. Al met al zijn we er toch zo’n 3 en een half uur geweest maar het was nog te kort. Je verkijkt je hier in de USA toch op de afstanden. Op de kaart lijkt het een klein stukje maar dan ben je toch al weer 3 uur verder.
Neemt niet weg dat we hebben genoten van de fantastische watervallen, het schitterende bos en de immense stilte en rust.
Daarna maar snel met de auto naar Woodburn gereden en daar een Motel Super 8 opgezocht mét internet zodat we onze weblog weer kunnen publiceren.