Multnomah Falls
Vrijdag 22 september
Op de gewone tijd wakker geworden en na , een nu weer schamel ontbijtje, de boel maar weer eens ingepakt en vertrokken. Eerst zijn we richting Portland gereden maar we hebben besloten om er met een boog omheen te gaan. Een mens moet keuzes maken in zijn vakantie.
We gaan vandaag een stuk van de Historic Columbia River Highway rijden. Deze oude weg was vroeger de enige verbinding tussen oost en west . Hij loopt parallel met de Columbia River een gigantische rivier die door een diepe kloof loopt.
Tegenwoordig is er ook een snelle verbinding, de I-85, maar een stuk van de Historic Columbia River Highway is nog te rijden. Het is een smalle, bochtige weg met een waanzinnig uitzicht. Als je er rijdt met links de rivier en rechts bergen, dan voel je je wel héél erg nietig. Onderweg kom je hele mooie dingen tegen. We zijn eerst gestopt bij Vista House. Het werd ooit gebouwd om vermoeide reizigers een rustplek te bieden. Bovenop is een soort balkon rondom waar je een grandioos uitzicht hebt op de Columbia River. Helaas was een stuk van de Historic Byway afgesloten. We moesten dus een stukje I-85 rijden om een eindje verderop de Byway weer op te gaan. Daardoor hebben we een paar watervallen gemist maar de mooiste en grootste waterval, de Multnamah Falls was gelukkig wél bereikbaar. We dachten dat we in Silver Falls State Park grote watervallen hadden gezien. Nou dat was niks vergeleken bij deze! Het is een waterval in twee delen. Het eerste stuk is zo’n 180 meter, het tweede stuk zo’n 22 meter. De twee delen worden min of meer gescheiden door een brug waar je overheen kunt lopen. Een waanzinnige ervaring. Helaas waren wij niet de enigen die dat vonden want het was er behoorlijk druk. Daarna zijn we langs de rivier verder gereden naar Hood River, een stadje waar we ons (weer) teveel van hadden voorgesteld. We zijn daar over de tolbrug gegaan (dat kostte helemaal $ 0,70 ) en toen we aan de overkant waren, bevonden we ons meteen in de staat Washington. De Columbia River vormt de grens tussen de twee staten. Ik moet zeggen dat ik deze kant van de rivier mooier vond dan de kant van Oregon.
Na nog een uurtje rijden waren we in Stevenson, de plaats waar we zouden overnachten. De cabin die we hadden gereserveerd was klein maar waanzinnig mooi ingericht. Helemaal op z’n Afrikaans. Het was een heel klein complex . Onze cabin had een grandioos uitzicht op de Columbia River. Het enige nadeel was dat het stationnetje en dus de spoorbaan vlak langs het complex lag. We wisten dat van te voren want het stond vermeld op de website. Er lagen zelfs oordopjes op het nachtkastje. Alle treinen die langsreden, gaven behalve dat ze lawaai maakten, ook nog eens een behoorlijk luid fluitsignaal af. Wij konden er alleen maar de lol van inzien en we hebben (zonder oordopjes) prima geslapen. Bij een plaatselijk restaurant (Crab’s Shack) hebben we heerlijk buiten op het terras gegeten.
Alleen duurde het nogal lang voor we onze maaltijd kregen want er was een oudere serveerster die er pas vijf dagen werkte en een heleboel dingen nog niet wist. Bovendien was de kok ziek zodat de eigenaar moest koken.
We zagen de humor er wel van in. Bovendien was het eten echt heerlijk. We hadden nog een stuk langs de rivier willen wandelen maar het was inmiddels donker en de temperatuur was aardig gedaald. We zijn maar snel teruggegaan naar de Africa-room waar het beter toeven was. Ook Stevenson zullen we niet snel meer vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten