27 september (Hoh Rain Forest)

Roosevelt Elk in Hoh Rain Forest

Woensdag 27 september
Vanmorgen ging om 8 uur het wekkertje en was het alweer tijd om Lake Quinault te verlaten.
Vandaag gaan we naar Olympic NP. We willen het regenwoud bij Qeets gaan verkennen en natuurlijk het Hoh Rain Forest. Helaas gaat Qeets niet door want de ingang is al afgesloten.
We rijden verder over de Hyway 101. Wij hadden het idee dat we , als we deze weg zouden volgen, steeds een prachtig uitzicht op de Pacific zouden hebben. Helaas is dat niet waar. Zo af en toe vangen we een glimp van de oceaan op maar meestal zien we alleen maar bomen die tussen de oceaan en de weg staan. We ruiken de oceaan wél en deze lucht hebben we de laatste dagen gemist. Bij Ruby Beach verlaten we de 101 en gaan we eerst eens uitgebreid genieten van het strand en de oceaan. Het is er prachtig, de zon schijnt, de oceaan is blauw met op verschillende plaatsen rotsen die boven het water uitsteken . Het strand ligt bezaaid met door zeewater en de zon gedroogde skeletten van bomen. Het strand is nog helemaal verlaten en we genieten een tijd van het geluid van de branding en de aanblik van de immense oceaan.
Daarna gaan we echt naar Hoh Rain Forest en we besluiten om 2 korte trails te lopen.
Ze voeren door een heel oud woud waar allemaal reuzen van bomen staan, voornamelijk naaldbomen. Aan de takken van de bomen hangen gigantische slierten mos .Het is een onwerkelijk en sprookjesachtig gezicht. Er liggen gigantische omgevallen bomen die ook bedekt zijn met mos in allerlei soorten, varens en planten. Ook zie je vaak boomstammen liggen waar weer andere bomen bovenop groeien. De grond is niet te zien, alles is bedekt met planten, varens en mos. Het is een overweldigende ervaring en ik kan het niet beschrijven maar het is zo mooi!!!!! Het is er niet druk en dan maken we weer iets heel moois mee. Vlak langs ons heen loopt een prachtige Roosevelt Elk. Hij begint onverstoorbaar te eten aan de struiken en hij lijkt ons niet te zien of het interesseert hem gewoon niet. We blijven wel zo’n 15 minuten ademloos kijken. De Elk banjert dwars door de struiken heen en op een gegeven moment heeft hij een stuk struik tussen zijn gewei hangen. Het maakt hem allemaal niks uit en hij blijft onverstoorbaar door kauwen. We staan nog geen meter van hem af. Jan en ik hebben het al vaker tegen elkaar gezegd: wij hoeven niet naar de dieren toe, de dieren komen naar ons toe. Je moet wel heel goed kijken want anders valt het je helemaal niet op.
We laten de Elk verder met rust en we lopen verder door dit adembenemende stuk natuur.
Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet.
Na afloop van de 2 trails gaan we eerst maar even zitten want met name mijn kijkglas zit behoorlijk vol. Dan pakken we de auto en rijden we voorlopig het Olympic NP uit. Tot onze verbazing loopt er aan de kant van de rijweg alweer een Roosevelt Elk. Op zijn dooie gemakje. een heleboel automobilisten zien het niet eens want wie verwacht dat nou een Elk die langs de weg sjokt. Nadat we van onze verbazing zijn bekomen, rijden we verder naar Forks waar we 2 nachten blijven in het Dew Drop Inn Motel. We hebben het hier alweer goed getroffen. Een ruime kamer met tv, grote koelkast, magnetron, badkamer met wc en bad en douche en als klap op de vuurpijl een strijkplank mét strijkijzer. En dat alles voor de prijs van net $ 60 per kamer. Dat is nog geen 55 euro.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben, gaan we eerst onze voorraad maar eens aanvullen door een bezoek aan de supermarkt. Daarna pakken we een snelle, vette hap en dan gaan we gauw terug naar het motel. Tot onze stomme verbazing hebben we internet. We liften mee op het netwerk van een bungalowpark hier vlak naast want ons motel heeft geen internet. Dat is dus even goed mazzel hebben, kunnen we onze weblog weer bijwerken. Dus we hebben weer wat te doen vanavond!.